از موارد زیر اجتناب کنید

زیاد صحبت کردن- چون موجب می شود که کودک فرصتی برای صحبت کردن پیدا نکند.
زیاد سوال کردن- به این ترتیب شما چیزی در اختیار کودک نمی گذارید. از پرسیدن این چیه؟ ، اون چیه؟ کودک چیزی نمی آموزد.
استفاده از گفتار پیچیده- بکار بردن یک دوجین کلمه وقتی که می خواهید فقط یک کلمه را به کودک بیاموزید.

صحبت کردن بدون انجام دادن کاری- اگر قرار است کودک کلمات را بیاموزدباید عمل آنها را هم ببیند. شما باید کاملا به او نشان دهید که در مورد چه چیز صحبت می کنید. بطور خلاصه اعمال برای کودک با معنی تر از کلمات هستند.
در کار منظم باشید- در هر روز یک وقت ویژه ای را برای بازی با کودک اختصاص دهید.
مدت زمان بازی از یک کودک به کودک دیگر فرق می کند، اما بهتر است شما از یک مدت زمان کوتاه شروع کنید(مثلا دو یا سه دقیقه) و بتدریج وقت را بیافزایید.

یک فرصت طلب باشید- از مدت زمانی که می توانید بیشترین همکاری را از کودک دریافت کنید استفاده کنید. زمانی که کودک سرحال و پذیراست از هر فرصتی که در طول روز دست می دهد استفاده کنید و در کنار فرزندتان به صحبت مشغول شوید.
انحصارا روی موضوعی که کار می کنید متمرکز شوید- هربار روی یک موضوع تمرکز کنید و قبل از انتخاب موضوع جدید تمرین کافی روی آن موضوع انجام دهید. برای مثال وقتی که روی بازیهای صداسازی تمرین می کنید هربار باید فقط یک صدا را انتخاب کنید.

هدفهای کوچک انتخاب کنید- هربار قبل از اینکه موضوع جدیدی را شروع کنید روی یک موردی که کودک می داند تمرین کنید. هربار فقط یک تغییر کوچک اضافه کنید. با قدمهای کوچک جلو بروید بجای اینکه بپرید.
بازیها را خیلی زود رها نکنید- کودک باید به بازی عادت کند پس آنرا رها نکنید حتی اگر به نظر می رسد مفید نبوده است.

اگر کودک بر یک بازی مسلط شد، باز هم به تمرین در آن ادامه دهید.
ثبت پیشرفتها- برای آنکه وضعیت قبلی کودک فراموش نشود و بهتر متوجه پیشرفتهای او بشوید لازم است که از تمرینات کودک گزارشاتی تهیه کنید. با مرور این گزارشات بیشتر تشویق می شوید.

بالاخره همچنانکه با کودک بازی می کنید فکر کنید که آیا بازی دیگری هست که برای برآوردن منظور شما بهتر از این بازی باشد.بازیهایی که در اینجا مطرح شده برای همه والدین است اما اغلب بهترین بازیها آنهایی هستند که برای هر کودکی مطابق خودش طرح می شوند. همیشه در این فکر باشید که چطور بازیها را برای فرزند خودتان مناسب تر کنید.

این بخش برای کمک به کودکانی طرح شده که هنوز حرف زدن را شروع نکرده اند.آنها باید مهارتهایی را بیاموزند که زیر بنای زبان هستند:
- در اولین قسمت شرح داده شده که چطور باید کودک را به صداسازی تشویق کرد و او را به تمرین دادن اندامهای گفتاریش واداشت.
- قسمت دوم مربوط به گوش دادن است. کمک به کودک که صداهای مختلف را گوش کند و بتواند به صدای شما گوش دهد بدون اینکه سایر صداها ذهن او را مشغول کنند.

- قسمت سوم تقلید است. کودک باید بتواند رفتار بزرگترها را تقلید کندتا بتواند زبان خانواده اش را یاد بگیرد.
- تا زمانیکه کودک اشیا و مردم را نشناسد نمی توان انتظار داشت آنها را بنامد. در قسمت چهارم گفته می شود که چطور باید در این تشخیص به کودک کمک کرد.

- قسمت پنجم مربوط است به وانمود کردن. فقط وقتی که کودک شروع می کند به بازی تخیلی ما می توانیم مطمئن باشیم که او می تواند تصویر ذهنی بسازد و این موضوع برای رشد گفتار ضروری است.
- آخرین قسمت(شماره شش) مربوط بهارتباط است.قبل از اآنکه کودک اولین کلمه را بگوید شما می توانید به اودر ارتباط برقرار کردن کمک کنید تا چیزی را که می خواهد بیان کند و منظور شما را درک کند. این بخش برای والدینی تهیه شده که فرزندشان دچار تاخیر شدید گفتار است